Ringman Aleksander ps. Olek

1883 – 1938

Urodził się we wsi Małobądz – obecnie dzielnicy Będzina. Rodzina Ringmanów pochodzenia niemieckiego wywodziła się z dzisiejszej Zielonej Góry (niem. Grünberg). Dziadek Aleksandra wyemigrował z Prus do Królestwa Polskiego w pierwszej połowie XIX wieku. Aleksander był uczniem Szkoły Realnej w Sosnowcu, której nie ukończył. Eksternistycznie ukończył Szkołę Realną w Łowiczu. Rodzina zamieszkiwała w Małobądzu w pobliżu stacji kolejowej Nowy Będzin, a ich mieszkanie w latach 1905 – 1908 było schronieniem dla wielu działaczy Polskiej Partii Socjalistycznej. Rodzice Ringmana zamieszkiwali później w Dąbrowie Górniczej. Aleksander Ringman czynnie uczestniczył w działaniach Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1905 roku na zlecenie O.K.R. Zagłębia udał się z raportem o masakrze robotników w sosnowieckiej hucie „Katarzyna”. Przedstawił go w Krakowie Józefowi Piłsudskiemu. Aresztowany w 1906 roku i przewieziony do Warszawy do więzienia mokotowskiego a następnie cytadeli. Jako poddany niemiecki został jednak przewieziony do Katowic. Niemcy także wydalili go ze swoich granic i zezwolili na wyjazd do Galicji. Ringman przebywał w Zakopanem a następnie w latach 1907 – 1914 we Lwowie, gdzie ukończył politechnikę. Uczestniczył w pracach Związku Walki Czynnej. Aresztowany ponownie przez Rosjan podczas pobytu w Carycynie w 1914 roku. W Carycenie przebywał pod nadzorem policji do 1919 roku. Działał wtedy w organizacjach opiekujących się jeńcami wojennymi. W 1919 roku przedostał się na terytorium Polski. W tym też roku jako starszy referent Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej udał się w podróż służbową do Konstantynopola, Rumunii i Rosji południowo – wschodniej, z którego sporządził sprawozdanie. W podróży badał stosunki polityczne, społeczne i ekonomiczne. W 1920 roku wziął udział w wojnie polsko – bolszewickiej. W latach międzywojennych działał jako publicysta, autor publikacji społeczno – ekonomicznych. Wydał m.in.: Pokój z Rosją i stosunki z państwami powstałymi na gruzach caratu – 1920, Przeszłość ekonomiczna Polski i jej związek z Górnym Śląskiem, 1920, Polsko – Niemieckie Stosunki Gospodarcze na tle wojny celnej – Warszawa 1929, Stan gospodarczy Rosji Sowieckiej, 1930, Cele i środki niemieckiej polityki zaborczej. Powojenny rozwój i ekspansja gospodarcza Niemiec – Warszawa, 1931, Bezrobocie światowe – 1932 i Uprzemysłowienie i obrona państwa – 1937.