1882 - 1948
Urodziła się 28 listopada 1882 w Porąbce, powiat będziński (ob. dzielnica Sosnowca), córka Piotra, górnika. Ukończyła szkołę elementarną. W 1902 r. wyszła za mąż za działacza PPS, górnika Orubę (imię nie znane). W ich mieszkaniu odbywały się zebrania członków PPS, a także przechowywane były wydawnictwa partyjne i broń. W lipcu 1908 r. mąż jej został aresztowany i zesłany na 4 lata na Syberię do guberni jenisejskiej, gdzie zmarł. Mieszkanie Orubów wykorzystywano nadal jako skład na transporty „bibuły” i broni, dostarczane przez przemytników z zagranicy. Arwajowa roznosiła nielegalną literaturę. W 1910 r. wyszła po raz drugi za mąż za Romana Arwaja, członka PPS. 1 maja 1912 r. została aresztowana, włączona do sprawy 82 działaczy PPS – Frakcji Rewolucyjnej i osadzona w więzieniu w Piotrkowie. W więzieniu urodziła syna Stefana. Wypuszczona na wolność 20 sierpnia 1912 r. za kaucją 200 rubli. Ponownie więziona w będzińskim areszcie od 24 września 1913 r., została zwolniona warunkowo przed rozprawą. Na rozprawę nie zgłosiła się.
W okresie międzywojennym, szczególnie w pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości, Arwajowa działała w Kole Kobiet PPS we wsi Niemce w powiecie będzińskim (obecnie Ostrowy Górnicze). Brała udział w kampaniach wyborczych do Sejmu RP w 1919 i 1922, organizowała zebrania i kolportowała literaturę propagandową PPS. Jako była więźniarka polityczna otrzymała w latach trzydziestych rentę, a w 1936 r. została odznaczona Medalem Niepodległości. W okresie okupacji hitlerowskiej i po wyzwoleniu nie brała już udziału w życiu politycznym. Zmarła 22 czerwca 1948 r. w Kazimierzu koło Sosnowca (ob. Kazimierz Górniczy, dzielnica Sosnowca).
Źródło: Jakub Dąbski w: Słownik Biograficzny Polskiego Ruchu Robotniczego, Tom 1, Warszawa 1978
