1880 - po 1937
Urodził się w Nowej Wsi, powiat olkuski, w rodzinie chłopskiej, syn Jana. Po odbyciu praktyki u kowala pracował w hucie „Katarzyna” (późniejsza im. M. Buczka) w Sosnowcu, najpierw jako pomocnik kowalski, a później jako kowal. W 1903 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. W następnym roku uczestniczył w organizowanych przez partię wiecach przeciwko poborowi rekrutów na wojnę z Japonią. Jako członek Komitetu Dzielnicowego PPS dzielnicy Pogoń w Sosnowcu, brał czynny udział w rewolucji 1905; m. in. był delegatem robotniczym z huty „Katarzyna” i jednym z organizatorów zalegalizowanego w grudniu 1906 robotniczego Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy, a w 1907 współorganizatorem Związku Robotników Przemysłu Metalowego. Był też komendantem Milicji PPS w dzielnicy Pogoń w Sosnowcu i należał do piątki bojowej. Po rozłamie w PPS (listopad 1906) opowiedział się po stronie PPS – Frakcji Rewolucyjnej. Na skutek zeznań Zygulskiego, że jest członkiem PPS, został aresztowany i osadzony w więzieniu w Piotrkowie. Zwolniony za kaucją 14 grudnia tego roku, wrócił do Sosnowca. Starał się ponownie o pracę w hucie „Katarzyna”, ale nie został przyjęty. Przez pewien czas pracował w kopalni węgla w Łagiszy, później w hucie Huldschinskiego (późniejszej im. M. Buczka). Obawiając się dalszych represji wyjechał na Ukrainę i zamieszkał w Charcyzsku. Tam pracował w fabryce rur żelaznych. Nadal utrzymywał kontakt z PPS – Fr. Rew., współpracując z przebywającym w Charkowie B. Siwkiem. W 1917 brał udział w walkach rewolucyjnych na terenie Zagłębia Donieckiego. Po rewolucji październikowej pozostał w ZSRR. Nadal pracował w fabryce rur żelaznych w Charcyzsku jako majster. Był członkiem Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików) – WKP (b). W 1937 został aresztowany i zesłany na Syberię, gdzie zmarł.
Źródło:
Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, Tom 1, Warszawa 1978
