1890 - 1963
Urodził się 31 lipca 1890 we wsi Mstyczów, powiat jędrzejowski, syn Teodora, bezrolnego chłopa. w 1891 rodzice Biskupa przenieśli się do Dąbrowy Górniczej, gdzie ojciec pracował jako robotnik placowy w Hucie Bankowej. Biskup do szkoły nie uczęszczał, w dzieciństwie pracował zarobkowo jako chłopiec na posyłki. W 1905 zaczął terminować w zakładzie szewskim w Będzinie. Był tu związany z Narodowym Związkiem Robotniczym (NZR). W 1908, zagrożony aresztowaniem, wyjechał do Częstochowy. Pracował tam dorywczo w warsztatach szewskich i był płatnym kolporterem prasy PPS – Lewicy. Po pewnym czasie wyjechał do powiatu pińczowskiego, gdzie brał udział w ruchu zaraniarskim, będąc kolporterem pisma „Zaranie”. Do Zagłębia Dąbrowskiego powrócił w 1911. Pracował kolejno w fabryce bieli cynkowej w Sosnowcu, w hucie cynku w Będzinie i w przędzalni wełny czesankowej C. G. Shöna w Sosnowcu (późniejsze Śląsko – Dąbrowskie Zakłady Przemysłu Wełnianego). Utrzymywał kontakty z PPS – Lewicą i kolportował jej wydawnictwa. W okresie I wojny światowej przez dłuższy czas był bezrobotnym, następnie zatrudniony został w kopalni „Milowice” (późniejsze Zakłady Wyrobów Kutych „Huta Milowice”). Podczas wyborów do Rady Miejskiej w Sosnowcu (styczeń 1917) jako członek PPS – Lewicy brał udział w agitacji wyborczej na rzecz tej partii.
Jesienią 1917 wystąpił z PPS – Lewicy wobec niewysuwania przez tę partię hasła niepodległości. Działał następnie w PPS. W listopadzie 1918 zorganizował dzielnicę tej partii w Sosnowcu. Z ramienia PPS wybrany został do Rad Delegatów Robotniczych (RDR) Zagłębia Dąbrowskiego; pracował w wydziale aprowizacyjnym Rady. W styczniu 1919 brał udział w agitacji wyborczej do Sejmu, a później w wyborach do Rady Miejskiej w Sosnowcu. Jako członek egzekutywy OKR PPS Zagłębia Dąbrowskiego uczestniczył w XVI (Zjednoczeniowym) Kongresie PPS (26 – 27.IV.1919 w Krakowie). W lipcu tego roku był słuchaczem szkoły partyjnej w Warszawie. Współorganizował w Sosnowcu Związek Zawodowy Dozorców i Służby Domowej, związek szewców oraz Robotniczą Spółdzielnię Spożywców, w której był później członkiem Rady Nadzorczej. Uczestniczył w III powstaniu śląskim w 1921.
W 1922 wystąpił z PPS i zaczął organizować w Zagłębiu Dąbrowskim Partię Niezależnych Socjalistów (później NSPP – Niezależna Socjalistyczna Partia Pracy). Jako delegat z Zagłębia uczestniczył w kolejnych zjazdach tej partii i był wybierany do CKW. Podczas narady częstochowskiej (15 kwietnia 1928) wypowiedział się za zjednoczeniem NSPP z PPS, po czym wraz z większością członków wstąpił w czerwcu tego roku do PPS. W latach 1931 – 1939 do żadnej partii nie należał, działał jedynie w Stowarzyszeniu Wolnomyślicieli Polskich, którego był współorganizatorem na terenie Zagłębia. W 1932 został zwolniony z pracy w magistracie przez komisarza rządowego m. Sosnowca za przeprowadzenie strajku pracowników miejskich. Do wybuchu wojny pozostawał bez pracy.
W czasie okupacji hitlerowskiej był zatrudniony na kolei, brał czynny udział w kolportowaniu nielegalnej literatury. Po wyzwoleniu jako jeden z pierwszych przystąpił do organizowania transportu kolejowego. W 1945 wstąpił do odrodzonej PPS. Był członkiem Komitetu Dzielnicowego w Sosnowcu oraz członkiem miejscowego zarządu ZZK i zarządu oddziału ZBoWiD. Od 1948 należał do PZPR; wchodził w skład egzekutywy POP w sosnowieckim węźle kolejowym. W 1962 przeszedł na emeryturę. Zmarł 16 listopada1963 w Sosnowcu.
Odznaczony m. in. Krzyżem Powstańczym, Medalem Niepodległości i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Źródło:
Słownik działaczy polskiego ruchu robotniczego, Tom 1, Warszawa 1978
