1885 - 1966
Urodził się 12 lipca 1885 w Będzinie, syn Tomasza, robotnika. Po ukończeniu szkoły początkowej w Dąbrowie Górniczej rozpoczął w 1900 pracę w kopalni „Paryż” (późniejszej „Generał Zawadzki”). Pracował tam przy obsłudze pomp do 1918. W 1903 wstąpił do PPS; zajmował się kolportażem pism partyjnych. W 1904 uczestniczył w Będzinie w manifestacjach przeciwko poborowi rekrutów na wojnę z Japonią, a w 1905 brał udział w licznych strajkach i manifestacjach. Po rozłamie w PPS (listopad 1906) zorganizował z ramienia PPS – Fr. Rew. Związek Robotników Przemysłu Górniczego. Współdziałał też w założeniu w 1907 w Dąbrowie Górniczej Spółdzielni Spożywców „Robotnik”; do 1919 był kasjerem spółdzielni i gospodarzem jej sklepów w dzielnicy Koszelew i Ksawera. Po upadku rewolucji i rozwiązaniu związku, Czerneda odsunął się od działalności w partii. Według niektórych źródeł był do 1910 członkiem SDKPiL. Ponownie nawiązał kontakt z PPS – Fr. Rew. w 1910. W tym roku został członkiem KD w Dąbrowie Górniczej.
Po zajęciu Zagłębia Dąbrowskiego przez wojska austriackie aktywnie współdziałał w organizowaniu Legionów Polskich. W marcu 1915 należał do organizatorów Związku Zawodowego Robotników Przemysłu Górniczego w Dąbrowie, którego następnie był prezesem do 1919. W 1916 został delegatem robotniczym, członkiem zagłębiowskiego OKR PPS. Z ramienia tej partii zasiadał w 1916 – 1918 w Radzie Miejskiej. Pisał korespondencje do wydawanego wówczas „Robotnika” i „Jedności Robotniczej” w Warszawie. Uczestniczył także w przeprowadzaniu Strajków głodowych przeciwko okupantowi, w związku z czym wiosną 1917 aresztowano go i przez kilka miesięcy więziono.
W 1918 brał udział w rozbrajaniu okupanta. Aktywną działalność rozwijał wówczas wśród górników kopalni „Paryż”, będąc członkiem komitetu kopalnianego i delegatem tejże kopalni do RDR Zagłębia Dąbrowskiego. W styczniu 1919 wybrany został członkiem KW Rady Zagłębiowskiej. Później odsunął się od działalności w partii i ruchu zawodowego. Pracował w kopalni „Paryż” w charakterze dozorcy maszynowni.
W czasie okupacji hitlerowskiej był związany z PPS – WRN. W chwili wycofywania się wojsk niemieckich ratował kopalnię przed zatopieniem. Po wyzwoleniu zatrudniony był również w kopalni „Paryż”, od 1947 jako sztygar oddziałowy. W 1945 – 1948 członek PPS, później PZPR oraz ZBoWiD. W 1952 przeszedł na emeryturę. Zmarł 9 sierpnia 1966 w Dąbrowie Górniczej.
Źródło:
Słownik działaczy polskiego ruchu robotniczego, Tom 1, Warszawa 1978
