Mieczysław Sankowski był do 1905 r. członkiem Organizacji Bojowej PPS i ukończył kurs instruktorski. Jego ojciec był agentem Ochrany, za co został zabity za wiedzą syna przez Organizację Bojową. W 1906 roku Sankowski zgłosił się dobrowolnie do Ochrany. Wydał „piątkę bojową”, którą dowodził. Został natychmiast wykluczony z PPS i nakazano mu wyjazd z kraju, podejrzewając wówczas tchórzostwo. Zaczął się ukrywać w Warszawie, denuncjując kolejnych członków PPS, m.in. biuro OB PPS w Warszawie. Z Sankowskim współpracował Antoni Dyrcz, były członek „piątki bojowej”, który załamał się po aresztowaniu. Od 6 do 8 września 1906 r. według wskazówek Sankowskiego i Dyrcza aresztowano ponad 150 osób, w tym 81 członków Organizacji Bojowej PPS. Sankowski w przebraniu policjanta dokonał prowokacji w 1906 roku w dzielnicy Sosnowca – Dańdówka, gdzie aresztowano 4 bojowców i zabito 2 bojowców. Aresztowań z jego udziałem dokonano także w dzielnicy Sosnowca – Niwka. Dyrcz i Sankowski zostali zabici przez Organizację Bojową PPS 20 października 1907 r. w restauracji na pl. Wareckim (obecnie Plac Powstańców Warszawy) w Warszawie, na rozkaz Tomasza Arciszewskiego. Akcją dowodził Wacław Biernacki ps. Kostek.
Źródło: Stanisław Andrzej Radek, „Rewolucja w Warszawie 1904-1909”, Piotr Cichoracki, „Droga ku anatemie. Wacław Kostek Biernacki (1884-1957)”.
