1871 - po 1939
Urodził się 8 lutego 1871 w Wodzisławiu w powiecie jędrzejowskim. Był ostatnim dzieckiem Szymona Rzepkiewicza i Salomei z Woźniakiewiczów, a młodszym bratem Franciszki Lipskiej. Rzepkiewiczowie przeprowadzili się do Zawiercia, gdzie Jan Konstanty ukończył szkołę i mając 17 lat został członkiem kółek II Proletariatu. W latach 1892-1897 pełnił służbę wojskową.
Po wojsku zamieszkał w Zagłębiu Dąbrowskim, gdzie pracował jako tokarz i należał do Polskiej Partii Socjalistycznej. Od 1902 do 1906 działał pod pseudonimami „Stefan” i „Włodzimierz” jako członek komitetu i technik okręgowy.
Według ówczesnych gazet, na początku 1908 został aresztowany w Sosnowcu za posiadanie znacznej ilości literatury nielegalnej i w Piotrkowie wytoczono mu proces o przynależność do PPS. Wyrok ogłoszono 22 lipca 1908: został skazany na zesłanie. Karę odbył w gminie Szełajewa w gubernii jenisijskiej, w środkowej Syberii.
Według relacji Jakuba Dąbskiego, w 1917 uwolniony Jan Konstanty, nadal pod pseudonimem „Włodzimierz”, przybył z innymi zesłańcami z Syberii do Moskwy, gdzie pracował w warsztatach kolejowych. Nie wrócił już do Zagłębia Dąbrowskiego, choć według Janiny Jaworskiej-Lipskiej od 1920 aż do wybuchu II wojny światowej utrzymywał stały kontakt listowny z Franciszką Lipską. Mieszkał wtedy w Soczi ze swoją żoną, Anielą. Kontakt rodziny z Janem Konstantym urwał się w 1939 roku.
Źródło:
Archiwum rodzinne Elżbiety Ginalskiej.
Janina Jaworska-Lipska, Wspomnienia Zagłębianki, Warszawa 1977
