1877 – 1955
Pochodził z okolic Rawy Mazowieckiej. Był synem powstańca styczniowego Mikołaja, który jednak wcześnie osierocił Tomasza wraz z rodzeństwem. Z tego powodu musiał podjąć pracę zarobkową i przeniósł się do Zagłębia Dąbrowskiego. W 1894 pracował jako ślusarz w fabryce „W. Fitzner i K. Gamper” w Sosnowcu, skąd w końcu tego roku został wydalony jako organizator strajku. Podjął pracę w hucie „Katarzyna” w Sosnowcu, gdzie pracował trzy lata przy piecach w walcowni, a następnie w warsztatach mechanicznych, utrzymując matkę, brata i siostrę. W 1896 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. Początkowo działał w Zagłębiu Dąbrowskim. Był jednym z przywódców Organizacji Bojowej PPS. Dowodził akcją napadu na pociąg na stacji Sławków, pomiędzy Dąbrową Górniczą a Olkuszem oraz uczestniczył w akcji na stacji Bezdany pod Wilnem. Działał w Związku Walki Czynnej i od 1914 roku służył w Legionach Polskich. W 1918 roku został ministrem w Tymczasowym Rządzie Ludowym Republiki Polskiej oraz rządzie ludowym Jędrzeja Moraczewskiego. Poseł na Sejm w latach 1919-1935 z okręgu zagłębiowskiego. Podczas II wojny światowe kierował Polską Partią Socjalistyczną – Wolność Równość Niepodległość. Był także premierem RP na uchodźstwie w latach 1944–1947. Zmarł w Londynie.
Źródło: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego, Warszawa 1978.