(ur. 8 grudnia 1896 r. w Dąbrowie Górniczej, zm. 3 sierpnia 1920 w Brodach)

„Sylwek”, ps. “Sęp-Sępiński”, skaut, członek Związku Strzeleckiego. Uczeń szkoły handlowej w Będzinie. Od 10 października 1914 r. w Legionach Polskich. Od 2 listopada 1914 r. był ułanem w 1 szwadronie późniejszego 1 pułku ułanów Legionów Polskich. Odniósł ranę postrzałową 15 września 1915 r. pod Stobychwą, po czym został uznany za niezdolnego do służby wojskowej. Wraca do rodzinnej Dąbrowy, gdzie angażuje się w działalność powstającej właśnie w mieście POW, dla której wraz z bratem dostarcza broń i amunicję, a jej pierwsze spotkania odbywają się w ich domu rodzinnym. Po odzyskaniu niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie służył w 1 pułku szwoleżerów. Bierze w jego szeregach udział w wojnie z bolszewikami w latach 1919-1920, jako dowódca szwadronu technicznego. Dekretem z 9 grudnia 1919 r. mianowany podporucznikiem kawalerii. W walkach z Bolszewikami dwukrotnie dowodzi improwizowanymi ad hoc pociągami pancernymi. Poległ 3 sierpnia 1920 r. pod Brodami prowadząc szarżę swojego szwadronu na pozycje bolszewickie. Kawaler Virtuti Militari V klasy.